“En er is weer niets veranderd…”
Je herkent het waarschijnlijk wel. In de loop van een schooljaar rijzen er vragen over de ontwikkeling van je kind. Als het schooljaar ten einde loopt, groeit de hoop dat het volgend jaar beter zal gaan. Na een heerlijke zomervakantie begint je kind vol goede moed in de nieuwe groep. Ook je eigen verwachtingen liggen hoog. En ja, je kind komt enthousiast thuis van school. Nieuw vakken, leuke juf, vriendjes met wie weer gemakkelijk afgesproken kan worden. En zo gaan de eerste weken voorbij.
Rond de herfstvakantie staan de eerste tienminutengesprekken weer gepland. Terwijl je thuis echt wel ziet dat het eerste enthousiasme allang weer verdwenen is, het koppie van je kind weer vaker hangt en je die herkenbare blik van vorig jaar ook al weer in zijn ogen hebt gezien, hoop je dat de leerkracht goed nieuws heeft. Dat ze op school toch echt zien dat het beter gaat dan vorig jaar en dat problemen zichzelf hebben opgelost.
Na die tien minuten weet je wel beter.
Dezelfde vragen als vorig jaar zijn aan de orde gekomen. “We weten niet hoe we hem moeten inschatten, is de stof te moeilijk voor hem, of juist veel te gemakkelijk?” Of: “Konden we maar duidelijk krijgen hoe hij de stof wél makkelijk in zich opneemt”. Of: “We weten niet precies wat hij nodig heeft om gemotiveerd te blijven”. Of: “ze is zo perfectionistisch, we vragen ons af wat daarachter zit. Het blokkeert haar”. Problemen lossen zichzelf niet op.
Een intelligentieonderzoek kan bij al dit soort vragen duidelijkheid geven. Samen met jou en je kind kunnen we met behulp van een intelligentieonderzoek eerste stappen zetten om het patroon te doorbreken. En vanuit mijn hart adviseer ik je: wacht niet tot ook dit schooljaar weer bijna voorbij is en er (valse) hoop groeit op verbetering in het komende schooljaar.