Kinderen worden bij mij voor uiteenlopende redenen aangemeld voor onderzoek. Vaak is de vraag gerelateerd aan het vermoeden van een hogere begaafdheid. Ouders maken zich zorgen omdat hun kind bijvoorbeeld vaak boos is. Of zich op school heel aangepast gedraagt. Naast de vraag of er bij het kind sprake is van meer- of hoogbegaafdheid spelen er dus ook andere vragen. Het beantwoorden van de vraag wat er bij het kind aan de hand is, is dan ook vaak maar een deel van het antwoord. Er ligt vrijwel altijd een vraag onder die te maken heeft met de directe omgeving van het kind, zoals over de opvoeding.
Het beantwoorden van die (vaak) opvoedkundige vragen kan inzicht geven. Maar ook dan is het nog niet opgelost. Als ouder moet je vervolgens aan de slag. Want het kind kun je niet veranderen. Je kunt stukjes van het kind proberen te begrijpen, dat wel. En dat beïnvloedt je handelen. Maar je zult vervolgens wel naar je eigen handelen moeten kijken en daarin proberen nieuwe stappen te zetten.
Als ouders draag je je eigen rugzak vol ervaringen mee. Daar zit je gereedschap in, die je je hele leven hebt opgebouwd. Ook door de manier waarop je eigen ouders je hebben opgevoed. Je bent onlosmakelijk verbonden met de generaties voor je. Daardoor zijn overtuigingen en patronen ontstaan. En die beïnvloeden je ook in de manier waarop je met je eigen kind omgaat. Vaak onbewust.
Als je in de opvoeding van je kind ergens tegenaan loopt, kun je niet alleen maar kijken naar wat er bij je kind speelt. Je zult ook in de spiegel moeten kijken en je (opnieuw of voor het eerst) bewust moeten worden van wat je allemaal in je rugzak meedraagt. Dat kan misschien best confronterend zijn. En misschien heb je daarbij ook behoefte aan iemand die met je meekijkt. Die je kan helpen te ontdekken hoe je overtuigingen en patronen van invloed zijn op je huidige opvoedgedrag.
Ik denk dat dit ontzettend waardevol is. Niet alleen als je dreigt vast te lopen in de opvoeding van je kind. Of pas als de gedragsproblemen je boven het hoofd stijgen. Ik denk dat het zelfs al waardevol is als je alleen ouders bent van een kindje dat nog geboren moet worden. En natuurlijk in alle fases hier tussenin.
De (onbewuste) invloed die je als ouders hebt op het gedrag van je kind intrigeert me steeds meer. En ik zou heel graag met ouders een stukje willen meelopen om met elkaar na te denken over die onbewuste invloeden. Ik ben geschoold in een nieuwe methode die me voorziet van extra tools en vaardigheden om deze coaching te kunnen waarmaken (www.obic-ouderbegeleiding.nl). We blijven kijken naar de kenmerken van je kind en de behoeften die daaronder schuil gaan. Maar we kijken ook naar de interactie tussen jou en je kind. En naar de patronen en overtuigingen die je als ouder onbewust al in de rugzak van je kind stopt. En doordat je daar bewust van wordt, kun je ook bewust uit die overtuigingen stappen, wanneer dat nodig is. Dit zorgt uiteindelijk voor meer harmonie in je gezin.
Vanaf februari 2024 ga ik dit nog verder uitdiepen. Dan start mijn opleiding tot systeemtherapeut.