Op allerlei manieren kun je via de media intelligentietests doen. Zo is er jaarlijks een ‘nationale IQ-test’ op televisie en kun je ook op internet verschillende tests vinden, op basis waarvan vervolgens een inschatting wordt gegeven van je IQ-getal. De vragen zijn waarschijnlijk met zorg geselecteerd, maar toch geeft zo’n test (met als doel: amusement) natuurlijk een vertekend beeld. Concentratie, tijdsdruk en setting zijn slechts een paar factoren die van invloed zijn op je prestatie.
Wanneer ik een intelligentietest bij iemand afneem, vraag ik het uiterste van deze persoon. Het zijn moeilijke vragen en probleemstukken die hem worden voorgelegd. Een intelligentieonderzoek is dus zeer intensief. Op deze manier krijg je dan ook een beeld van de grenzen van wat iemand kan en weet (al is een intelligentietest dan ook weer zo opgebouwd dat dit tot zo min mogelijk frustraties leidt).
Omdat ik als onderzoeker graag wil weten hoe het voelt om dit soort prestaties te moeten leveren, vind ik het interessant om iets als een digitale intelligentietest te doen. Ik vond er één die overeenkomsten heeft met de meest gangbare intelligentietest voor volwassenen. Veel korter natuurlijk en ik word niet ondertussen geobserveerd en bovendien zijn bijna alle opgaven meerkeuzevragen, waardoor de kans op goed gokken veel groter is dan bij een echte intelligentietest. Maar de moeilijkheid van de opgaven vond ik een leuke, pittige uitdaging.
Dus voor wie een indruk wil krijgen van de moeilijkheidsgraad van een intelligentietest (voor volwassenen) en hoe hij daar zelf op reageert: hier vind je de test. En de uitkomst? Dat is slechts een getalletje. Je bent veel meer dan dat.