Orthopedagoog
Als orthopedagoog houd ik me veel bezig met de ontwikkeling van kinderen in relatie met hun directe omgeving. Het woord ‘pedagoog’ geeft aan dat ik me bezig houd met de opvoeding. ‘Ortho-‘ heeft te maken met recht zetten en het werk van een orthopedagoog houdt dan ook in om hulp te bieden aan kinderen die ergens een belemmering ervaren in hun ontwikkeling en waar zodoende iets ‘rechtgezet’ moet worden. Veel hulpvragen draaien daar ook om en zijn vaak gericht op het kind. Bijvoorbeeld over de cognitieve ontwikkeling van het kind, of er sprake is van hoogbegaafdheid, hoe de emotionele ontwikkeling van het kind verloopt. Allemaal vragen die zeker relevant zijn en de antwoorden helpen vaak om beter op het kind aan te sluiten.
Als je mijn andere artikelen leest, zul je zien dat ik graag een stapje verder terug in de tijd wil om de ontwikkeling van een kind vollediger te kunnen begrijpen. De tijd in de baarmoeder, de geboorte en de tijd direct daarna bepalen voor een groot deel hoe het kind zich gaat ontwikkelen (een laagdrempelig filmpje hierover kun je hier bekijken). Hele relevante informatie, maar vaak ook moeilijk terug te halen. Toch ontstaan daar al mogelijke patronen die uiteindelijk leiden tot een hulpvraag in de toekomst. En wat zou het mooi zijn als we dat (beter) weten te ondervangen.
Moeder
De allereerste persoon die invloed heeft op de ontwikkeling van een kind is de moeder. Logisch, gezien het feit dat we in haar lichaam ons leven starten. Maar misschien onderschatten we de enorme invloed die dit op ons leven heeft. Dit geldt ook voor de vader, maar dat is een meer indirecte invloed. Zeker tijdens de zwangerschap komt zijn invloed voort uit hoe hij met de moeder omgaat. Behandelt hij haar bijvoorbeeld niet goed, dan geeft dat de moeder stress, waardoor de baby wordt blootgesteld aan een grote hoeveelheid schadelijke stresshormonen.
De periode dat een moeder zwanger is, is bijzonder. Tegelijkertijd is het een periode waarin de moeder zelf ook kwetsbaar is. Haar moederbrein is in ontwikkeling en zeker rond de bevalling zorgt dat ervoor dat ze de mensen om haar heen blindelings vertrouwt. Dit maakt haar kwetsbaar in situaties waarin ze de controle volledig kwijtraakt. Een bevalling kan voor haar een negatieve of zelfs traumatische ervaring worden en dit komt veel vaker voor dan we denken. Dit kan onder andere gevolgen hebben voor de relatie die ze met haar kindje kan ontwikkelen, wat weer gevolgen heeft voor de ontwikkeling van het kindje.
Hoe waardevol zou het zijn als een moeder op emotioneel niveau met zelfvertrouwen een bevalling kan ingaan? Zodat ze in verbinding is met haar lichaam en haar baby, zelf in controle blijft en de gevolgen van een eventuele negatieve beval-ervaring herkent, zodat ze snel hulp kan krijgen? Het lijkt mij bijzonder waardevol. Voor haarzelf, maar ook zeker voor haar kindje.
Coaching
Ik heb een coachingsopleiding gevolgd die gericht is op coaching van aanstaande moeders. En dan niet gericht op het fysieke gedeelte. Maar juist gericht op het helpen ontdekken van haar eigen natuurlijke moederkracht, zodat ze emotioneel voorbereid is op wat er komen gaat. Daarnaast heb ik een cursus integratieve ouderbegeleiding gevolgd. Zo krijgt coaching een plek in mijn praktijk. Naast jeugdhulp is er ook ruimte voor moeder- en oudercoaching. Hiermee wil ik ook dichter aansluiten op wie ik zelf ben; een moeder die ook allerlei ballen omhoog wil houden. De coaching zal ik ruim opzetten; ik wil ruimte bieden voor iedere ouder die behoefte heeft aan iemand die met meedenkt over de eigen ontwikkeling en de ontwikkeling van het kind.
